Αναδημοσίευση από το paraskhnio.gr

Η οικονομική κρίση, που βασάνισε για πολλά χρόνια τη χώρα μας, οδήγησε πολλούς ανθρώπους να βρεθούν στα όρια της ανέχειας και της εξαθλίωσης. Πέρα από τους συμπολίτες μας, που δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με τα οικονομικά τους, ήταν και αυτοί που στην κυριολεξία τα έχασαν όλα και έμειναν στον δρόμο.


Είναι οι άστεγοι που τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί στα κέντρα των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας. Με μια απλή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας μπορεί κανείς να δει και μόνος του από πρώτο χέρι τους ανθρώπους που χτυπήθηκαν από τη μοίρα, τα πάθη τους και την οικονομική ύφεση. Τελευταία στοιχεία αναφέρουν ότι ο αριθμός των αστέγων στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας φαίνεται να κυμαίνεται από 8.000 έως 9.000. Το να κοιμάσαι στον δρόμο είναι κάτι πολύ σκληρό και κανένας από εμάς δεν μπορεί να το καταλάβει εάν δεν το περάσει. Ανά πάσα στιγμή είναι εκτεθειμένοι στο οτιδήποτε, πέρα από τα καιρικά φαινόμενα και τις πολικές θερμοκρασίες που τον τελευταίο μήνα έχουν «δοκιμάσει» την Ελλάδα, πρέπει να ανησυχούν και για αυτούς που βρίσκονται γύρω τους, να μην τους χτυπήσουν ή να μη ληστέψουν τα λιγοστά τους υπάρχοντα. Τα αίτια τα οποία οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους στον δρόμο ποικίλλουν ανά περίπτωση και, σύμφωνα με έρευνες, είναι τα εξής:

• Η φτώχεια που επιδεινώθηκε λόγω της οικονομικής κρίσης των τελευταίων χρόνων, με τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας.
• Η χρήση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ, που οδηγεί σε κοινωνική περιθωριοποίηση.
• Οι αυξανόμενες μεταναστευτικές/προσφυγικές ροές.
• Η μη επανένταξη μετά από αποφυλάκιση και εγκλεισμό σε άλλα ιδρύματα.
• Οικογενειακά και περιουσιακά θέματα.
• Σοβαρά ιατρικά και ψυχιατρικά προβλήματα.


Σύμφωνα με μια άλλη έρευνα που ασχολήθηκε με το θέμα των αστέγων στον κεντρικό τομέα του Δήμου Αθηναίων, διαπιστώθηκε πως, από τους 451 άστεγους οι οποίοι προσεγγίστηκαν, οι 51 έπασχαν από τον ιό HIV και οι 107 από ηπατίτιδα C. Τα ποσοστά είναι ιδιαίτερα υψηλά και σε αυτό διαδραματίζει ρόλο ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Να σημειώσουμε επίσης ότι ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είναι Έλληνες.

Ο Δήμος Αθηναίων, μέσω συσσιτίων και διάφορων προγραμμάτων, προσπαθεί να ανακουφίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και κάνει σπουδαία δουλειά. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΚΥΑΔΑ, Γρηγόρη Λέων, ο οποίος μίλησε στο «Π», ο Δήμος Αθηναίων με τη νέα διοίκηση και μετά την προμήθεια νέων οχημάτων κάνει επιτόπιες παρεμβάσεις στα μέρη που βρίσκονται οι άστεγοι, παρέχοντάς τους βοήθεια. Αυτές οι παρεμβάσεις διαρκούν από το πρωί μέχρι το βράδυ και σε περίπτωση ακραίων καιρικών φαινομένων γίνονται εικοσιτετράωρες. Την ίδια στιγμή υπάρχουν δύο δομές φιλοξενίας, στις οποίες όποιος επιθυμεί μπορεί να περάσει το βράδυ του, και είναι εξοπλισμένες με το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό. Παράλληλα, κάθε μέρα στην οδό Πειραιώς 35 διαμοιράζονται 1.500 μερίδες φαγητού.

Τέλος ο κ. Λεών μας ενημέρωσε πως έχει ξεκινήσει ένα καινούργιο πρόγραμμα στέγασης και εργασίας, το οποίο είναι πλήρως επιδοτούμενο και έχει ως στόχο την επανένταξη των αστέγων στην κοινωνία. Ακόμα, πέρα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, υπάρχουν και απλοί άνθρωποι, εθελοντές, που έχουν έντονο το συναίσθημα της προσφοράς στον συνάνθρωπο και με ό,τι μέσα διαθέτουν προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο αυτών των ανθρώπων.

Το «Π», θέλοντας να καταλάβει καλύτερα τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι άστεγοι, ήρθε σε επαφή με μία από τις ομάδες που προσφέρει και βοηθά παρέχοντας φαγητό, ρουχισμό και μέχρι κάποιον βαθμό ιατρική φροντίδα στους αστέγους του κέντρου της Αθήνας. Η ομάδα ονομάζεται «Δείπνο Αγάπης» και κάθε Τρίτη και Πέμπτη τα μέλη της εξορμούν στους παγωμένους δρόμους του κέντρου και βρίσκουν όσους περισσότερους ανθρώπους κοιμούνται έξω, προσφέροντάς τους μια μικρή ανακούφιση από τη ζοφερή πραγματικότητά τους.
Η εξόρμηση ανθρωπιάς


Κάπως έτσι, τα μέλη της ομάδας μαζεύτηκαν και ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν το μοίρασμα του φαγητού, και εμείς δεν θα μπορούσαμε να μην ακολουθήσουμε. Η ώρα είχε περάσει και η θερμοκρασία είχε πέσει ακόμα περισσότερο, ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Ακολουθήσαμε την ομάδα μέσα σε ένα μικρό παρκάκι στο Θησείο, όπου υπήρχαν διάσπαρτα μερικοί άνθρωποι που ήταν ξαπλωμένοι σε αυτοσχέδια κρεβάτια σκεπασμένοι με ό,τι είχαν καταφέρει να βρουν, προσπαθώντας να προφυλαχθούν από το κρύο. Κάπου εκεί σταματήσαμε και βρήκαμε την κυρία Μαρία, μια μεγάλη γυναίκα η οποία είχε στήσει πρόχειρα το «σπιτικό» της παράλληλα με τις γραμμές του ΗΣΑΠ. Μερικές κουβέρτες μαζί με μαύρες σακούλες την σκέπαζαν και η ομάδα τής είπε ένα «γεια» και αφού της άφησε το φαγητό αποχώρησε γρήγορα. Όπως μας είπαν μετά, η κυρία Μαρία αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και μπορεί να τρόμαζε και να μη δεχόταν το φαγητό και για αυτό φύγαμε γρήγορα.



Η ώρα περνούσε και ο τομέας του Θησείου τελείωσε. Έτσι ξεκινήσαμε με τη μία ομάδα να ανεβαίνουμε την Ερμού, δίνοντας ζεστό φαγητό σε όσους ήταν ξαπλωμένοι στα παγωμένα πεζοδρόμια.Κάποια στιγμή φτάσαμε στην Πλατεία Μοναστηρακίου, οπού σε ένα σημείο ήταν μαζεμένοι πολλοί άστεγοι, ο ένας ξαπλωμένος δίπλα στον άλλον μπροστά από τη βιτρίνα ενός πολυκαταστήματος. Όπως μας ανέφεραν, το σημείο αυτό επιλέγεται διότι θεωρείται «ασφαλές» λόγω του ότι είναι πάντα πολυσύχναστο και τα φώτα της βιτρίνας δεν κλείνουν ποτέ. Αυτό που έβλεπες ήταν πρόσωπα σκυθρωπά, κουρασμένα από τη στεναχώρια και την κακουχία. Μόλις αντίκρισαν τους εθελοντές του «Δείπνου Αγάπης», αναθάρρησαν και ξαφνικά μπορούσες να διακρίνεις να σχηματίζονται μερικά χαμόγελα. Οι εθελοντές μας έλεγαν συνέχεια ότι «είναι οι άνθρωποί μας και μας δίνουν δύναμη, γνωριζόμαστε μεταξύ μας και τους ξέρουμε με τα ονόματά τους» και καταλάβαμε ακριβώς τι εννοούσαν όταν είδαμε τους ανθρώπους να σηκώνονται από κάτω για να τους χαιρετήσουν. Ενώ μοιράζονταν οι μερίδες, εμείς καταγράφαμε και φωτογραφίζαμε τη διαδικασία. Τότε ένας ηλικιωμένος άντρας μας πλησίασε ζητώντας μας με τρεμάμενη φωνή μια χάρη: «Πρέπει να είστε δημοσιογράφοι, θέλω σας παρακαλώ πολύ να μη με καταγράψετε με την κάμερα, δεν θέλω τα δύο μου παιδιά να με δουν σε αυτή την κατάσταση», μας είπε πράγμα το οποίο σεβαστήκαμε.



Η βόλτα της φροντίδας όμως δεν είχε τελειώσει και αμέσως μετά κινηθήκαμε προς την οδό Αθηνάς, οπού και εκεί υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν ανάγκη. Ο δρόμος μας έφερε σιγά-σιγά προς την Πλατεία Αγίας Ειρήνης, αφού είχαμε διασχίσει την οδό Αιόλου ψάχνοντας να βρούμε μέχρι και τον τελευταίο άνθρωπο που βρισκόταν στον δρόμο. Μπροστά στην Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης κοιμόντουσαν πέντε άνθρωποι, και αυτοί κουλουριασμένοι όπως-όπως. Εκεί γνωρίσαμε τον Ματίας, ο οποίος έχει καταγωγή από τη Γερμανία, μέσα σε έναν υπνόσακο που στην εσωτερική μεριά του είχε γράψει επικλήσεις στον Θεό σε διάφορες γλώσσες του κόσμου. Βλέπετε ο Ματιάς είναι αρκετά μορφωμένος,πράγμα το οποίο φαινόταν από τη συζήτηση που είχαμε, και μπορούσε να μιλήσει πολύ καλά Γερμανικά, Αγγλικά και Γαλλικά. Κάπως έτσι αυτή η ιδιαίτερη βόλτα μας έφτασε στο τέλος της. Το μόνο πράγμα που μπορούσαμε να σκεφτούμε ήταν οι στιγμές που ζήσαμε. Τελικά ίσως τα λόγια της εθελόντριας να μην πέφτουν έξω, «ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι με την προσφορά μπορεί να αλλάξει αρκετές καταστάσεις». Εάν προσφέραμε όλοι μαζί, τότε ίσως αυτοί οι άνθρωποι να είχαν μια δεύτερη ευκαιρία.


Τι είναι το «Δείπνο Αγάπης»

Το ραντεβού με τα μέλη του «Δείπνου Αγάπης» κλείστηκε μονάχα λίγες μέρες μετά το πέρασμα της κακοκαιρίας «Ηφαιστίων», στις 9 το βράδυ στο Θησείο. Το κρύο ήταν τσουχτερό και η θερμοκρασία εκείνη τη στιγμή έφτανε τους 7 βαθμούς Κελσίου, αλλά εξαιτίας της έντονης υγρασίας ένιωθες λες και ήταν 4. Τα παιδιά τα συναντήσαμε στα αυτοκίνητά τους και ετοιμάζονταν για τη νυχτερινή τους εξόρμηση. Η Μαρία, που είναι έναν χρόνο στην ομάδα, μας εξήγησε πως το «Δείπνο Αγάπης» είναι μια εθελοντική δράση η οποία προσπαθεί να προμηθεύσει με φαγητό και τον απαραίτητο ρουχισμό (παπούτσια-ρούχα-κουβέρτες) τους ανθρώπους που είναι στον δρόμο. Δύο φορές την εβδομάδα (Τρίτη και Πέμπτη) μαζεύονται στο Θησείο και μοιράζουν σε όλους τους άστεγους έτοιμο μαγειρεμένο φαγητό, το οποίο συνδυάζεται με φρούτο, ένα γλυκό και νερό.



Μέλη της ομάδας «Δείπνο Αγάπης»

Η ομάδα καταφέρνει και σιτίζει μέχρι και 200 άτομα, που άλλες φορές μπορεί να είναι και περισσότερα ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και τη δυνατότητα των εθελοντών. Η ακτίνα δράσης είναι το ευρύτερο κέντρο της Αθήνας, καλύπτοντας όλη την περιοχή της πλατείας Μοναστηρακίου και του Ψυρρή, την οδό Ερμού και την Πλατεία Αγίας Ειρήνης. Ταυτόχρονα, άλλες ομάδες καλύπτουν την οδό Μητροπόλεως, τη Σταδίου, την Ομόνοια, την Πατησίων και στο τέλος γίνεται η διαδρομή του Ρουφ και της Συγγρού. Ρωτήσαμε τη Μαρία πόσοι άνθρωποι πιστεύει ότι υπάρχουν εκεί έξω και μας είπε χαρακτηριστικά πως «δεν μπορώ να σας πω συγκεκριμένο νούμερο, αλλά σίγουρα είναι πολύς κόσμος έξω στο δρόμο, τουλάχιστον 1.000 με 1.500 άτομα. Ειδικότερα σε μερικά σημεία όπως στο Πεδίον του Άρεως είναι περίπου 50 άτομα απ’ έξω». Στη συνέχεια, η Μαρία σημείωσε: «Το να βοηθάς όποιους έχουν ανάγκη είναι κάτι για το οποίο δεν πρέπει να περιμένεις αντάλλαγμα. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι με την προσφορά μπορεί να αλλάξει αρκετές καταστάσεις».



Η Μαριάννα Πέππα, ένα από τα παλιότερα μέλη, ανέφερε στο «Π» ότι η κινητήρια δύναμή τους και αυτό που τους οδηγεί είναι η προσφορά σε αυτούς τους ανθρώπους, η οποία τους γεμίζει ψυχικά κάνοντάς τους να αισθάνονται ότι παίρνουν πολλά περισσότερα από όσα δίνουν. Στη συνέχεια υπογράμμισε ότι «μέσα στα σχέδιά μας είναι να διαμορφώσουμε κάποιο κέντρο για αυτούς τους ανθρώπους που θα μπορούν να βρουν μια θαλπωρή. Την ίδια στιγμή προσπαθούμε να εμπλέξουμε και τον επιχειρηματικό κόσμο πιο ενεργά. Ήδη, πολλές εταιρείες έχουν ανταποκριθεί προσφέροντας επιπλέον μερίδες φαγητού καθώς επίσης ρούχα και παπούτσια».

 Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παρασκήνιο» το Σάββατο 18 Ιανουαρίου






Ρεπορτάζ: Αντώνης Χρυσουλάκης
Πηγή: paraskhnio.gr