Ένα συγκρότημα που τα σπάει στην κυριολεξία και παράγει αγνό ήχο ο οποίος σε τρελαίνει και σε οδηγεί σε ατελείωτο head banging. Πορωτικοί, μυστήριοι και συγχρόνως ταλεντάρες σε αυτό που κάνουν οι  Wild Machine σε κάθε live τους σε κάνουν να θέλεις κι άλλο. Αυτό που μπορεί να πει κανείς είναι ότι αυτά τα παιδιά όταν παίζουν το ζουν και είναι ένα απ' τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ελληνικής Glam metal σκηνής.

Ποιοι είναι οι Wild Machine

Γύρω στις αρχές του "μιλένιουμ" μια συνοικιακή μπάντα μαθητών λυκείου δημιουργείται χωρίς καμία κατεύθυνση ονόματι "war machine" από το γνωστό κομμάτι των Kiss. 

Μετά από πολλές αλλαγές δημιουργείται ένα πιο σταθερό σχήμα το 2002-2003 και πλέον glam metal ύφος ,κάτι που ήταν αρκετά ασυνήθιστο ιδίως τότε.


Μετά από αρκετές εμφανίσεις- πλέον με το όνομα Wild Machine, ίσα να προσαρμοστεί το όνομα στο ύφος της μπάντας και να μην αλλάξει το logo-  εντός Αθηνών και Θεσσαλονίκης ήρθε η ώρα για την ηχογράφηση του πρώτου 3 track demo.  Είχε προηγηθεί και μια εμφάνιση ανοίγοντας για τον Gilby Clarke (πρώην Guns 'n' Roses) μαζί με τους Star Star και μια συμμετοχή σε ένα Kiss tribute cd του περιοδικού Rock Hard. Οι εμφανίσεις πληθαίνουν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα , μέχρι και Σόφια.

Στα live ακούγονται οι original συνθέσεις των Wild Machine και κάποια covers από Kiss, Poison, Slade, Motley Crue, Tigertailz κ.α. Κάποια σημαντικά support ακολούθησαν στον Ryan Roxie (Alice Cooper band), Faster Pussycat, Skid Row και ήταν πλέον η ώρα για τη δημιουργία άλμπουμ. Λόγω αποστάσεων, στρατιωτικών υποχρεώσεων κι άλλα γνωστά οι ηχογραφήσεις από το 2009 πήραν κοντά δύο χρόνια συν τη μίξη του άλμπουμ να ολοκληρώνεται το 2011 από τον Jay Messina στη Νέα Υόρκη (τεχνικός ήχου για τους Kiss, Aerosmith, Ted Nugent, Cheap Trick κλπ). 


Κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ με τον ειρωνικό τίτλο "Wild Machine II" -λόγω του ότι θα έπρεπε να κυκλοφορήσουν δύο άλμπουμ όλο αυτό το διάστημα- απο την αμερικανική Perris Records (με ονόματα στο roster της όπως Helix, Love/Hate, Pretty Boy Floyd κ.α) τον Ιούνιο του 2012. Ήδη είχαν αρχίσει αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας μιας και διένυε η χώρα μια σκοτεινή περίοδο, οπότε δεν υπήρξαν εμφανίσεις και οι εναπομείναντες τραγουδιστής-μπασιστας αναζητούσαν μέλη.



Το ιδιόρρυθμο στυλ της μπάντας απαιτεί ανάλογους συνεργάτες κι έτσι μια σύνθεση επιτέλους στέκεται το 2015. Αυτή η σύνθεση διήρκεσε ένα μόλις live τις αρχές του 2016 και κάποια προσχέδια νέων κομμάτων για το άλμπουμ που άρχιζε να ετοιμάζεται. Το 2017 οι ηχογραφήσεις συνεχίζονται και φτάνουμε ως το σήμερα με την τελευταία σύνθεση να έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί. Τον Νοέμβριο κυκλοφόρησε το 7" βινύλιο "prize surprize / work it out" από την NuN records ως προπομπός του νέου άλμπουμ.

Η μπάντα μίλησε για την πολύχρονη πορεία τους στην ελληνική μουσική σκηνή αποκλειστικά στο Gonzo Reports.

Συνέντευξη στον Αντώνη Χρυσουλάκη

-Ποιοι αποτελούν τους Wild Machine;

Johny Hott -φωνή

John Yell -κιθάρες

Billy Dagger -κιθάρες

Simon Key- μπάσο

Jimmy Razor -ντραμς



-Γιατί glam metal;

Είναι το πιο σπιρτόζικο είδος μέταλ με την πιο βρώμικη και rock n roll πλευρά συν την ελευθερία που αφήνει για σκηνική παρουσίαση και παιχνίδισμα. 

Ειδικά σε μια εποχή στο τέλος των 90ς που ξεκινήσαμε ήταν αρκετά casual και επίπεδα σχεδόν τα πάντα στο ροκ και θέλαμε να προσφέρουμε το κάτι παραπάνω.

Βέβαια πολλά κλισέ της εποχής των 80s δεν θα βρεις σε εμάς όπως ερωτοκεντρικές μπαλάντες ας πούμε.



-Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή της μπάντας; 

Ίσος ένα live στη Βουλγαρία και τα live εκτός Αθηνών, σαν feeling μάλλον οι στιγμές που άρχιζε η δημιουργία demo η άλμπουμ.


-Μπορείτε να μου πείτε ένα αστείο και συνάμα δυνατό περιστατικό που βιώσατε πάνω στην σκηνή;

Μάλλον σε ένα live όπου ανέβηκε κάποιος στη σκηνή και εξτασιασμενος άρχισε στριπτίζ ,ευτυχώς έμεινε μέχρι ένα σημείο ,ήταν αυθεντικό όμως, το πίστευε, γι'αυτό δεν στραβώσαμε και έκτοτε μείνανε φίλοι. Αν κάποιος έκανε με πονηριά κάτι τέτοιο θα έτρωγε κλότσο με το τακούνι.

Όπως και στο live με τους Skid Row ,κάποιος τρελάθηκε ,με έπιασε απ' το πόδι, νομίζω με δάγκωσε κιόλας αλλά δε κατάλαβα γιατί έρεε η αδρεναλίνη.



Επειδή δεν είμαστε η πιο σεμνότυφη μπάντα είχα νοιώσει περίεργα όταν παίξαμε μπροστά σε σύλλογο γονέων παιδιών με σπάνια πάθηση αλλά συνάμα καλά που ήταν για ιερό σκοπό του φεστιβάλ.

Έχουν καεί αρκετά μόνιτορ απ' τη ρίψη glitter, πλέον προσέχουμε. Τώρα που τα σκεφτόμαστε είναι περισσότερα και θα εκτεθούμε.



-Ποιο κομμάτι σας πιστεύετε ότι είναι το πιο αντιπροσωπευτικό για σας; 

Θα μπορούσαμε να πούμε το teez teezah η το gimme action απ' το πρώτο άλμπουμ. Έχουμε δρόμο ακόμη ,δεύτερο άλμπουμ στα σκαριά και πόσα ακυκλοφόρητα ακόμη. Υπάρχει ποικιλία σε στυλ και ταχύτητες στα κομμάτια μας οπότε δυσκολεύομαι να θέσω κάποιο ως αντιπροσωπευτικό.



-Ποια συγκροτήματα σας έχουν δώσει επιρροές;

Από μεγάλα ονόματα τα γνωστά, Kiss, AC/DC, Aerosmith, Judas Priest, αυστραλέζικος ήχος τύπου Rose Tattoo, Angel City, Rhino Bucket, πανκ και post από Sex Pistols μέχρι Vibrators, γκλάμ ροκ του 70' Slade, Mott the Hoople κλπ, αμερικανικό γκλάμ όπως Ratt, Faster Pussycat κι άλλα πιο obscure ονόματα που δε διαφαίνονται ιδιαίτερα αλλά το πνεύμα τους υπάρχει εδώ και κει όπως Death SS η Agony Bag.


-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας δημιουργοί; 

Σαν συνδυασμό εικόνας και μουσικής νομίζω την πρωτιά κατέχει κάποιος σαν τον Alice Cooper στα 70s.  Συνθετικά νομίζω το ξεχωριστό στυλ riffing και δομής τραγουδιών του Malcolm Young, όπως και το δίδυμο Tyler/Perry. Από πιο σύγχρονους μουσικούς θα έβαζα τον Justin Hawkins των Darkness.

Ο καθένας μας θαυμάζει ξεχωριστούς καλλιτέχνες μιας και προερχόμαστε όλοι από διαφορετικά background.



-Πρόσφατα κυκλοφορήσατε ένα βινύλιο με το όνομα prize surprize / work it out, τι θα πρέπει να περιμένει κάποιος όταν το ακούσει; 

Hard Rock στις παρυφές του Heavy Metal ας πούμε αν θέλαμε να δώσουμε ένα γενικό όρο. Guns 'n' Roses meets Accept? Το πιο ιδανικό είναι να μην περιμένει τίποτα και να είναι με χαλαρή διάθεση. Με μερικά ποτά ακούγεται καλύτερα. 

Οι στίχοι είναι λίγο σιχαμένοι αλλά ρεαλιστικοί. Έχει και τρομερό artwork απ' τον κιθαρίστα μας.


-Τι είναι καλύτερο για σας, μια δυνατή πρόβα μεταξύ σας ή ένα live με ελάχιστο κόσμο; 

Νομίζω σε μια δυνατή πρόβα γεννιούνται ιδέες που οδηγούν σε δημιουργία υλικού ,σε live έχεις την "αποστολή" ας πούμε να αποδώσεις τα κομμάτια και να διασκεδάσεις τον κόσμο ,το οποίο έχει τη δική του ομορφιά. Όλα είναι τόσο χαοτικά και γενικά, αυτή είναι η όλη ομορφιά εξάλλου. Το απρόβλεπτο. 



-Ποια είναι η γνώμη σας για την ελληνική hard rock και heavy metal σκηνή; 

Είναι μεγάλη ,πολύ μα πολύ υλικό. Παλιές και νέες μπάντες. Αν έβρισκα κάποιο αρνητικό θα ήταν ότι το κοινό προτιμάει tribute και cover από originals μιας και έχει μεγάλη σκηνή η Ελλάδα σε όλα τα στυλ και σε εποχές που όλα είναι online και δωρεάν είναι καλή ευκαιρία να δίνουμε μια αυτιά σε όλα.


-Πιστεύετε ότι το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού αυξάνεται πιο πολύ για την glam metal γενικά τα τελευταία χρόνια; 

Πάντα για κάποιο λόγο θεωρούνταν γραφικό και ρετρό αυτό το είδος.Το glam είναι μια "ένοχη απόλαυση" μέσα στο heavy metal θα λέγαμε, και για κάτι τέτοια ζούμε.

Δεν είναι μουσική που απαιτεί να την πάρεις τοις μετρητοίς γι'αυτό λίγο η σοβαροφάνεια, λίγο ο ελιτισμός στις φασαίϊκες μικροκοινωνίες ...δε μας νοιάζουν οι φόρμες ,οι κλίκες και τα ρεύματα εξάλλου.  Δε το επιτρέπουν και οι στρεσογόνες εποχές να γίνει μοδάτο. Θα λέγαμε ότι είναι ακόμη πιο μακριά το μέσο κοινό μιας και στη μόδα είναι τα ναρκοληπτικά άπολα 90s.

Να τονίσουμε ότι δεν είμαστε θεματοφύλακες κανενός είδους, κι ας ξεκινήσαμε πριν το μίνι retro glam μπαμ του 04-08 περίπου από τη Σκανδιναβία κυρίως.Ήταν ομολογουμένως όμως ευχάριστη η συμμετοχή των Wig Wam στην Eurovision.

 

-Με ποια συγκροτήματα-καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε από Ελλάδα και εξωτερικό; 

Μάλλον κάτι έξω απ' το ροκ. Στα υπάρχοντα κομμάτια υπάρχει χώρος για πνευστά οπότε με τους tower of power σε ένα σόου τύπου las vegas με τη δέουσα δουλειά γιατί όχι. Ιδανικά με παρουσιαστή και συμμετέχοντα τον David Lee Roth, καλή φάση.



Τώρα αν είναι να ανοίγαμε κάποιο μεγάλο όνομα , θα σκεφτόμουν κάτι στο ποπ γιατί το mainstream κοινό είναι πιο "απονήρευτο" άρα πιο ανοιχτό σε σχέση με τα όρια που βάζει ένας σκληροπυρηνικος ροκ ακροατής που περιμένει κάτι, η που ενδεχομένως να σε έχει ακούσει, οπότε οι αντιδράσεις θα ήταν πιο ενδιαφέρουσες.

Συμμετοχή σε κάποια ταινία ίσος πάλι θα είχε πλάκα αν γίνονταν σωστά και υπήρχε χημεία με την παραγωγή και γιατί όχι και λίγο για το hype. Φυσικά και θα θέλαμε να παίξουμε με τον Michael Monroe η τους Kix.



-Όταν δεν τζαμάρετε που γουστάρετε να βγαίνετε; 

Ξύνεις πληγές, τώρα στη καραντίνα ούτε σαν ιδέα.  Οι περισσότεροι έξω γνωριστήκαμε σε κάποιο μπαρ. Πλέων τα πίνουμε μέσω τηλεδιάσκεψης.




Συνέντευξη στον Αντώνη Χρυσουλάκη