Μια μουσική η οποία σύμφωνα και με πολλούς fun είναι η πραγματική ζωή που συναντάς κάθε μέρα μέσα στα στενά της πόλης. Το Rap κατάφερε να κατακτήσει τον πλανήτη και έγινε μια από τις νούμερο ένα μουσικές επιλογές σε όλες τις χώρες του κόσμου.
Γεννημένο στο δρόμο, ατόφιο, αλήτικο έρχεται να σε συνεπάρει με το μπιτ και να σου περάσει το μήνυμά του με τον γρήγορο και καλά δουλεμένο στοίχο του. Οι περισσότεροι από εμάς που βρεθήκαμε κάποια στιγμή σε ένα batlle μεταξύ MCs, ξέρουμε πολύ καλά, πόσο μπορεί να σε κάνει αυτή η μουσική να πωρωθείς, και να γουστάρεις ώστε να χτυπηθείς ατελείωτα στο ρυθμό. 


Γράφει ο Αντώνης Χρυσουλάκης








Το Ραπ ξεκίνησε στην Αμερική και ήρθε πολύ πιο μετά εδώ σε μας. Στην αρχή κάπως δειλά αλλά τελικά κατάφερε να εδραιωθεί, ώστε να το συναντάμε παντού. Η επιρροή της σκηνής ήταν τόσο μεγάλη που μπήκε μέχρι και στα μπουζούκια δημιουργώντας όμως την δυσαρέσκεια στους πιστούς funs του είδους. Πέρα όμως από ελάχιστα συγκροτηματα τα οποία επέλεξαν να ανέβουν στις πίστες, τα υπόλοιπα παρέμειναν πιστά στην φιλοσοφία της μουσικής τους.

Το ελληνικό ραπ κατάφερε και παρήγαγε πλούσιο και ποιοτικό υλικό που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την αντίστοιχη σκηνή των άλλων χωρών. Πολλά συγκροτήματα κατάφεραν και δημιούργησαν μεγάλες επιτυχίες που είναι χαραγμένες στη μνήμη μας. Ποιος θα ξεχάσει και τις θρυλικές κόντρες στον χώρο όπως αυτή των ΖΝ με τους Active Member. Πόσες χιλιάδες άραγε γραμμές είχαν γραφτεί στο hiphop.gr από τους funs της κάθε πλευράς, οι οποίοι τροφοδοτούσαν την αίσθηση της κόντρας μεταξύ του ελληνικού gangsta rap με το low bap. Πλέον όμως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και μια νέα κόντρα έχει αναδυθεί μέσα στην κοινότητα. Αυτή δεν είναι άλλη από το Old School vs New School.

Η μάχη των γενεών 

Πλέον στην Ελλάδα μιλάμε για δύο είδη Ραπ το  Old School και το New School. Με το Old School εννοούμε το παλιό καλό ράπ των παιδικών μας χρόνων. Εννοούμε καλλιτέχνες όπως Τάκι Τσαν, Αρτέμη κ' Ευθύμη, Μιθριδάτη, τον μεγάλο Είσβο, 12ο Πίθηκο και η λίστα μπορεί να συνεχίσει για ώρες. Συγκροτήματα και MCs που μεγαλώσαμε μαζί με τους στίχους τους και γίναμε άνδρες. Αυτοί που το ξεκίνησαν, έφτιαξαν την φάση και την κρατάνε ζωντανή. Όλοι οι γερόλυκοι και όσοι MCs ακολουθούν το pure style.



Βέβαια ο καιρός πέρασε και σιγά σιγά ήρθε στο προσκήνιο το New School, το οποίο είναι η λεγόμενη Trap. Νέα παιδιά τα οποία μεγάλωσαν ακούγοντας και αυτοί τους παλιούς θέλησαν να μπουν στο παιχνίδι δυνατά ακολουθώντας την εποχή τους. Μέσα σε αυτούς τους καλλιτέχνες συγκαταλέγονται ο Snik, o Light, ο Mad Clip και ένας ZN που τόλμησε και έκανε την αλλαγή, ο Υποχθόνιος. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της μουσικής η μελωδία και όχι τόσο πολύ ο στοίχος.

Συγκεκριμένα η Τραπ δημιουργήθηκε κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από το ραπ. Το νέο αυτό είδος ακουγόταν πιο πολύ στο νότο των ΗΠΑ. Ο όρος Τραπ αναφερόταν στις τοποθεσίες που γινόντουσαν τα νταλαβέρια των ναρκωτικών. Στην αρχή δεν είχε μεγάλη διαφορά από το ραπ μέχρι και το 2010. Στη συνέχεια ξεκίνησε να παίρνει τα δικά της χαρακτηριστικά με την ενσωμάτωση κυρίως της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής. Ο στίχος έχει κυρίως ως θέμα ναρκωτικά, παρανομία και «μαύρο» χρήμα.

Πολλοί πολέμιοι της Τραπ αναφέρουν ότι την χαρακτηρίζει έλλειψη ευρηματικότητας στον στίχο της και ότι κατάφερε να εδραιωθεί με χρήση του «autotune», χωρίς να κάνει κάποια προσπάθεια να περάσει μηνύματα. Αυτό, όπως συνεχίζουν να λένε, έχει κάνει την Τραπ να απευθύνεται σε μεγαλύτερο κοινό όπως πολλά παιδιά, άνδρες και γυναίκες. Παράλληλα γίνεται λόγος πως οι Τράπερς με τα video clips και τα τραγούδια τους προωθούν έναν τρόπο ζωής που είναι εντελώς ξένος για την χώρα μας, μια «κακή αμερικανική αντιγραφή του γκέτο». Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στη ελληνική Τραπ σκηνή που δείχνουν τον παραπάνω ισχυρισμό. 



Σε αυτή την διαμάχη όμως δεν θα μπορούσαμε να μην λάβουμε υπόψιν μας την επιτυχία που έχει σημειώσει η Τραπ και μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι την τοποθετούν μέσα στις μουσικές επιλογές τους. Όπως λένε οι ίδιοι οι Τραπερς, το είδος είναι κάτι καινούργιο και τώρα στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει. Την ίδια στιγμή απαιτούν τον δικό τους χώρο για να μπορέσουν να δημιουργήσουν καλλιτεχνικά και να βρουν μια  θέση μέσα στο μουσικό στερέωμα. Η αλήθεια είναι, ότι όλοι αξίζουμε μια ευκαιρία και δεν μπορεί κανένας να μας τη στερήσει.